Samenzijn en samenwerking is een must! De Heer heeft ons niet geroepen om op een eilandje te leven. Al in de eerste tijd van de Gemeente zien we dat de gemeenten met elkaar verbonden waren en dat men elkaar over en weer hielp.
In het Nieuwe Testament staan voorbeelden van hoe gemeente en leiderschap geleefd werd. De principes die daarin te herkennen zijn, kunnen in de vorm van het lidmaatschap van gemeenten en hun leiders in een vereniging/bond, zoals de VPE, in praktijk gebracht worden.
Onderling contact tussen gemeenten uit verschillende provincies
Het Nieuwe Testament laat duidelijk zien dat de christelijke gemeenten onderling contact hadden, ondanks verschillen in etnische en religieuze achtergronden. Christenen binnen een stad konden samen aangesproken worden, wat enige vorm van eenheid veronderstelt, maar ook binnen een provincie scheen ervan uitgegaan te worden dat de christenen onderling contact hadden. Zelfs tussen de verschillende provincies werd contact gehouden. De lijst van Bijbelverzen laat zien dat dit beeld niet alleen door Paulus en Lucas geschetst wordt. Inhoudelijk gaat het om elkaar bemoedigen en ondersteunen, soms ook financieel.
Handelingen 11:29-30 De gemeente in Antiochië stuurt Barnabas en Saulus met een gift naar de gemeenten in Judea.
Handelingen 11:22 Barnabas wordt naar de jonge gemeente in Antiochië gestuurd.
Handelingen 11:27 Agabus komt uit Jeruzalem naar Antiochië (ondanks dat er in de gemeente zelf ook profeten waren – zie Handelingen 13:1)
Handelingen 15:36 Paulus en Barnabas houden contact met de door hen gestichte gemeenten.
1 Korintiërs 16:19 De christenen uit de provincie Asia groeten de christenen in Korinte.
2 Korintiërs 1:1 Paulus groet de christenen in Korinte en in de hele provincie Achaje.
Galaten 1:2 Paulus schrijft aan de gemeenten van Galatië.
Kolossenzen 4:16 Brievenruil tussen Kolosse en Laodicea.
1 Petrus 1:1 Petrus schrijft aan christenen in meerdere provincies.
1 Petrus 5:13 De christenen in Rome groeten de ontvangers van de eerste Petrusbrief.
Onderling contact tussen gemeenteleiders en -stichters
Verder spreekt het Nieuwe Testament van onderling contact tussen de gemeenteleiders en -stichters. Men krijgt de indruk dat er sprake was van een functionerend netwerk van mensen, die het evangelie van Jezus verkondigden. Binnen dat netwerk schenen er weer kleinere (nog hechtere) netwerken geweest te zijn.
In de Timoteüsbrieven geeft Paulus zijn vroegere medewerker advies over het leiden van een gemeente
2 Timoteüs 4:19-21; Titus 3:12-15; 3 Johannes 1:3 De verschillende christelijke leiders houden onderling contact.
Leiders geven bindend advies in theologische vragen
Het contact tussen de gemeenten en hun leiders en stichters ging verder dan alleen vriendschappelijk vrijblijvend contact. Paulus zocht de herkenning van de leiders in Jeruzalem voor zijn bediening (omdat dit anders tevergeefs zou zijn); later werd hij van zijn gemeente met een theologische vraag naar dezelfde leiders gestuurd. Paulus werd door de opgestane Heer zelf in zijn bediening geroepen en kon in zijn brieven daar ook naar verwijzen en op basis daarvan autoriteit eisen voor zijn leer. Desondanks achtte hij het niet overbodig, om zich aan de leiders in Jeruzalem te onderschikken. Maar ook andersom achtte hij het noodzakelijk, om Petrus te bekritiseren toen die zijn eigen theologische overtuiging ontrouw werd. Op die manier vullen de leiders elkaar aan en is er de mogelijkheid tot correctie.
Galaten 2:1-2 Paulus zocht de leiders van de kerk in Jeruzalem op, om zeker te zijn dat zijn werk niet tevergeefs zou zijn.
Galaten 2:11-14 Paulus corrigeert Petrus, omdat hij zijn eigen overtuiging niet trouw blijft.
Handelingen 8:14 De apostelen uit Jeruzalem sturen Petrus en Johannes naar de (nieuwe) gelovigen in Samaria.
Handelingen 15:2-3 De gemeente in Antiochië stuurt Paulus en Barnabas met een theologische vraag naar de apostelen in Jeruzalem.
Handelingen 8:9-25 Petrus en Johannes vullen het werk van Filippus aan.
Opleiding van leiders als taak van een overkoepelend netwerk
Een taak van het ‘overkoepelende netwerk’ van leiders in het Nieuwe Testament was de opleiding, het inzetten en de toerusting van nieuwe leiders.
Titus 1:5 Titus heeft van Paulus de opdracht, om in elke stad leiders van de gemeenten te benoemen.
1 + 2 Timoteüs Paulus geeft zijn vroegere medewerker advies voor het leiden van een gemeente.
Waarschuwing voor valse leer in / vanuit de gemeente zelf
Op verschillende plekken wordt in het Nieuwe Testament ervoor gewaarschuwd, dat er in de laatste dagen vanuit de gemeente(n) zelf valse leer zal ontstaan (bijv. 2 Petrus 2:1-2).
Wie zijn wij om te denken, dat dat ons niet zelf kan overkomen? Als bescherming voor de gemeenten die God aan ons toevertrouwt, is het noodzakelijk om een structuur van samenwerken na te streven, waar de mogelijkheid tot leermatige correctie bestaat. Op alle niveaus is interconfessionele samenwerking zeker zeer wenselijk, maar correctie in leervragen kan hier moeilijk plaatsvinden. Daarom is een veelvoud aan confessionele gemeente-overkoepelende organisaties zinvol.*
Samen VPE
Als de Heer gemeenten in een breder verband heeft geplaatst, dan kun je - zo vinden we in de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (VPE) - dat maar beter concreet maken door elkaar actief te zoeken en door zaken die ons allemaal raken samen op te pakken. Ook als geestelijke werkers doen we onszelf tekort als we ons niet in een breder verband voegen.
De VPE wil graag bruggen slaan tussen gemeenten om te voorkomen dat ze naast elkaar, maar zonder elkaar bestaan en dus gebrek lijden aan onderling contact, aan fellowship. En voor geestelijke werkers wil de VPE dat bredere verband zijn, waar men elkaar als collega's, geroepen tot een voortreffelijk werk, kan ontmoeten en tot steun kan zijn.
De VPE wil gemeenten en werkers ondersteunen door het behartigen van gezamenlijke belangen, door het ontwikkelen van een pakket aan diensten ten behoeve van de gemeenten, het opleiden en vormen van nieuwe geestelijke werkers, het bieden van een platform voor bezinning, en – zo nodig – door gemeenten en persoonlijke leden met raad en daad terzijde te staan.
Hiermee is misschien het belangrijkste nog niet gezegd. Samenzijn, samenwerking, dat alles staat in het teken van het Koninkrijk van God. Het is de Heilige Geest die de gemeenschap van gelovigen smeedt in eenheid met de Vader en de Zoon. Het is de Heilige Geest die orde sticht, maar Hij doet dat normaliter niet buiten mensen om. Hij doet dat in de gemeente en Hij doet dat tussen de gemeenten. Aan dat werk van de Geest wil de VPE zich dienstbaar maken. En dat gaat maar op één manier: samen met alle heiligen, met allen die geloven, om zo de volle omvang van de liefde van Christus te leren kennen en dan om er getuigenis van af te leggen midden in de samenleving van de eenentwintigste eeuw.
* (Het gedeelte 'Verbondenheid in de Bijbel' werd geschreven door Dr. Helene Wuhrer, leidend oudste ‘Huizen van Licht’ (Den Haag))
Wij geloven dat we als VPE een verantwoordelijkheid hebben voor de kracht en gezondheid van de gemeenten en haar leiders in dit land. We zijn de issuehouder van de Pinksterbeweging. Noblesse oblige!
Wij vinden dat elke gemeente en elk lid van de VPE moet kunnen terugvallen op haar leiders voor opbouw, ondersteuning én bescherming. Dat lid zijn van de VPE betekent (of gaat betekenen) dat die gemeente veilig is voor een ieder die haar betreedt.